Bicycle Day

Sommige maanden hebben veel bijzondere dagen, andere iets minder. April zit er vol mee, en heeft naast 1 april en Koningsdag ook Bicycle Day en 420. Over die laatste twee leerde je waarschijnlijk niets op school, daarom vertellen wij je vandaag waarom 19 april voor veel psychonauten een bijzondere dag is.

Albert Hofmann

Albert Hofmann was een Zwitserse scheikundige. Hij werkte na zijn studie voor het farmaceutische bedrijf Sandoz. Bij Sandoz was hij vooral bezig om de werkzame stoffen uit planten te isoleren. Als hij wist welke stof actief was probeerde hij ze ook op een andere manier te maken; met een moeilijk woord ook wel synthetiseren genoemd.

Het idee om van planten medicijnen te kunnen maken fascineerde Hofmann. En hij wilde graag een medicijn voor het hart en de bloedsomloop vinden dat effectiever was dan de, op dat moment, bestaande middelen.

Voor zijn onderzoek had hij stoffen nodig die stabiel en goedkoop waren. Het maken van zulke stoffen lukt niet in één keer, maar dat gebeurt in veel verschillende kleine stappen.

In 1938 maakte hij de stof lysergzuur. Vanuit lysergzuur maakte hij de stof ‘ergobasine’ en ging hij verder op zoek naar meer varianten. Bij de 25^e variant kwam hij uit op lysergzuur diethylamide, oftewel LSD (in het Duits: LysergSauerDiethylamid). Daarom wordt deze stof ook wel LSD-25 genoemd.

Zoals dat ging in die tijd werd deze stof op proefdieren getest. De dieren werden er wat onrustig van, maar meer deed het niet, dachten de onderzoekers. Ze concludeerden dat LSD-25 minder actief was dan ergobasine en Hofmann verloor zijn interesse in de stof . De experimenten met LSD-25 werden stopgezet. Het doel om een effectiever medicijn voor het hart en de bloedsomloop te vinden, was immers nog niet gelukt.

Nieuwe synthese

Op de een of andere manier bleef de stof LSD-25 wel in Hofmanns gedachten rondhangen. Daarom haalde hij het vijf jaar later weer van de planken. Waarom is hem nooit helemaal duidelijk geworden en hij heeft er nooit een logische verklaring voor kunnen geven. Het gebeurde eigenlijk nooit dat al onderzochte stoffen weer opnieuw bekeken werden.

Toch plande hij een synthese op 16 april 1943. Zoals gewoonlijk ging Hofmann heel netjes te werk en maakte hij slechts een paar honderd milligram. Hij moet in contact zijn geweest met de stof, want toen hij een uur later bezig ging om de verontreinigingen uit de synthese te halen, begon hij zich raar te voelen. Hij voelde zich wat rusteloos en duizelig, en werken ging niet meer en daarom ging hij naar huis. Thuis kwam hij in een droomachtige staat met caleidoscopische visuals. Dit duurde maar een uur of twee.

Een fietstochtje

Het werd hem niet helemaal duidelijk hoe het nu was gekomen dat hij zich zo voelde, maar hij vermoedde wel dat het te maken had met LSD-25. Daarom besloot hij de stof bewust in te nemen een paar dagen later. Dat was op 19 april 1943. Ook nu ging hij weer heel voorzichtig te werk en koos hij, dacht hij, een lichte dosis van 250 microgram. De andere drugs die op dat moment bekend waren, zoals bijvoorbeeld mescaline, hadden doseringen die vele malen hoger lagen. Hij dacht dus een veilige dosering te nemen die weinig tot geen effect zou hebben.
In eerste instantie werd hij vooral duizelig en angstig en werd zijn zicht verstoord. Omdat werken op kantoor niet meer lukte, fietste hij met een collega naar huis.

Dit alles vond plaats tijdens de Tweede Wereldoorlog, waardoor benzine erg duur was en daarnaast lastig te vinden, dus hij móest wel op de fiets. Zelf had Hofmann het idee dat hij erg langzaam fietste, maar zijn collega vertelde hem later dat hij met een flinke vaart aan het fietsen was en dat ze moeite had om hem bij te houden. Onderweg vond hij de huizen angstaanjagend en de weg bewoog als een golf. De mensen die ze tegen kwamen op de 10 kilometer lange tocht naar zijn huis veranderden van vorm.

Thuis gekomen had hij twee uur lang een crisis. Hij liet een dokter komen en dacht dat hij zichzelf vergiftigd had. Een duivel was zijn lichaam binnen gekomen en had controle genomen over zijn lichaam, zintuigen en ziel. Zijn laatste uur had geslagen. Maar toen de arts arriveerde kon hij geen enkel teken vinden van vergiftiging. Zijn ademhaling, hartslag en bloeddruk waren normaal. Dit zorgde er voor dat Hofmann minder angstig werd. De hallucinaties en gevoelens werden vriendelijker en hij kon toch ontspannen. De rest van zijn trip was hij blij en dankbaar. En zo eindigde de eerste LSD trip ooit op een goede manier. Zijn fietsrit, werd legendarisch. En zo is de dag, waarop de effecten van LSD echt duidelijk werden, bekend geworden als “bicycle day”.

Bronnen:
Dieter Hagenbach & Lucius Werthmuller – Mystic chemist